ارزیابی روشهای محاسباتی تبخیر و تعرق پتانسیل با داده داده‌های لایسیمتر (مطالعه موردی دشت سیستان)

تبخیر و تعرق به‌طور مستقیم توسط لایسیمتر قابل اندازه‌گیری می‌باشد، اما این کار مستلزم صرف هزینه و وقت زیادی بوده و علاوه بر این بسیار دشوار می‌باشد. لذا در شرایط مختلف به برآورد این پارامتر پرداخته شده است. لذا در این تحقیق به مقایسه تبخیر و تعرق محاسبه شده به روش فائو پنمن مانتیث، بلینی کریدل، جنسن هیز، جنسن هیز اصلاحی و هارگریوز سامانی، مک کینگ و پریستلی تیلور با تبخیر و تعرق بدست آمده ازروش لایسیمتر در دشت سیستان پرداخته شده است تا بتوان روشی که بیشترین همبستگی را با این روش دارد شناسایی شده و در مواقع لزوم از آن استفاده کرد. نتایج نشان داد روش بلینی کریدل با ضریب 971/0 بیشتری همبستگی و روش هارگریوز سامانی با ضریب 694/0 کمترین همبستگی را با داده های لایسیمتری دارد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت در منطقه زابل که جزء مناطق خشک کشور می‌باشد معادله بلینی کریدل برآورد بهتری از تبخیر و تعرق ارائه می‌دهد.